Menurut Indologist Tilmann Vetter, penerangan tentang jalan Buddha pada mulanya mungkin semudah istilah jalan tengah . [6] Lama-kelamaan, huraian ringkas ini telah dihuraikan, menghasilkan huraian tentang jalan berunsur lapan. [6] Tilmann Vetter dan ahli sejarah Rod Bucknell, kedua-duanya menyatakan bahawa huraian yang lebih panjang tentang "jalan" boleh didapati dalam teks awal, yang boleh dipekatkan menjadi laluan lapan rangkap. [6] [20] [note 1]

Lapan bahagian

Lapan amalan Buddha dalam Jalan Mulia Berunsur Lapan ialah:

1. Azam atau Niat Betul: melepaskan rumah dan mengamalkan kehidupan seorang pendeta agama untuk mengikuti jalan; konsep ini bertujuan untuk penolakan secara damai, ke dalam persekitaran yang tidak berahi, tanpa niat jahat (untuk mencintai kebaikan), jauh dari kekejaman (kepada belas). [23] Persekitaran sedemikian membantu merenungkan ketidakkekalan, penderitaan, dan bukan Diri . [23]
2. Ucapan Betul: tidak berbohong, tidak bercakap kasar, tidak memberitahu seseorang apa yang orang lain katakan tentang dia untuk menimbulkan perselisihan atau merosakkan hubungan mereka. [6]
3. Tingkah Laku atau Tindakan yang Benar: tidak membunuh atau mencederakan, tidak mengambil apa yang tidak diberikan, tiada salah laku seksual, tiada keinginan material.
4. Rezeki Betul: tidak berdagang senjata, makhluk hidup, daging, minuman keras, dan racun.
5. Usaha Betul: mencegah timbulnya keadaan yang tidak baik, dan menghasilkan keadaan yang baik, bojjhagā (Tujuh Faktor Kebangkitan). Ini termasuk indriya-samvara, "menjaga pintu-pintu deria", menahan indera deria. [24] [23]
6. Right Kesedaran (sati ; Satipatthana ; Sampajañña): "Pengekalan", yang prihatin terhadap dhammas ("ajaran", "unsur-unsur") yang memberi manfaat kepada jalan Buddha. [25] [note 2] Dalam gerakan vipassana, sati ditafsirkan sebagai "perhatian kosong": jangan sekali-kali hilang akal, sedar akan apa yang sedang dilakukan; ini menggalakkan kesedaran tentang ketidakkekalan badan, perasaan dan minda, serta mengalami lima agregat (skandhas), lima halangan, empat Realiti Sebenar dan tujuh faktor kebangkitan . [23]
7. Samadhi yang benar (passaddhi ; ekaggata ; sampasadana): mempraktikkan empat peringkat dhyāna ("meditasi"), yang merangkumi samadhi yang betul pada peringkat kedua, dan menguatkan perkembangan bojjhagā, yang memuncak kepada upekkha (keseimbangan) dan kesedaran. [27] Dalam tradisi Theravada dan gerakan vipassana, ini ditafsirkan sebagai ekaggata, penumpuan atau satu titik fikiran, dan ditambah dengan meditasi vipassana, yang bertujuan untuk wawasan.
8. Pandangan Betul: tindakan kita mempunyai akibat, kematian bukanlah penamat, dan tindakan dan kepercayaan kita mempunyai akibat selepas kematian. Buddha mengikuti dan mengajar jalan yang berjaya keluar dari dunia ini dan dunia lain (syurga dan dunia bawah/neraka). Kemudian, pandangan kanan secara eksplisit merangkumi karma dan kelahiran semula, dan kepentingan Empat Kebenaran Mulia, apabila "wawasan" menjadi pusat soteriologi Buddha.